Tijdens mijn zoektocht naar
verschillende soorten van onderwijstechnologie, stuitte ik op een artikel over podcasting
in het onderwijs. In het artikel heeft men het over een nieuwe mogelijkheid om
podcasting te integreren in de lessen. Bij het gebruik van een podcast tijdens
de lessen, dacht ik namelijk eerst en vooral aan de mogelijkheid waarbij de
leerkracht een podcast opneemt over de te onderwijzen leerstof. Zo zouden leerlingen
die bijvoorbeeld niet aanwezig konden zijn tijdens de les, thuis ook op de hoogte
kunnen blijven van de nieuwe leerstof. Ook kan de leerkracht op deze manier
extra leerstof opnemen die de leerlingen dan thuis kunnen beluisteren. Het
artikel heeft het echter over de mogelijkheid waarbij leerlingen zelf een
podcast opnemen. Men heeft het over een nieuwe vorm van spreekbeurt, de
Spreekbeurt 2.0, waarbij de leerlingen thuis (of tijdens de les) hun
spreekbeurt via podcast kunnen opnemen. Het artikel vormt een handleiding voor
de leerkracht wanneer deze podcasting zou willen integreren in zijn lessen.
Reflectie:
- In het artikel verwijst men naar
een eerder gepubliceerd artikel op TV. Klasse. (met de titel “spreekbeurtfobie”) waarin een leerkracht
in een filmpje uitleg geeft over de voordelen van podcasting. Het filmpje toont hoe de leerkracht samen met
de leerlingen een podcast opneemt over de boeken die ze hebben moeten lezen. De
leerlingen zitten samen rond een tafel en voeren een spontaan gesprek: ze nemen
het woord wanneer zij iets willen vertellen. Het is dus niet zo dat er één
leerling aan het woord is terwijl de anderen zwijgen en luisteren (zoals dit
het geval is bij een klassieke spreekbeurt). De leerkracht vertelt over de
voordelen van deze methode: de leerlingen zijn niet meer zenuwachtig om te
spreken voor de groep en ze zijn ook niet meer verveeld wanneer een andere
leerling aan het woord is. Hoewel podcasting heel vernieuwend kan zijn en
duidelijk zijn voordelen heeft, denk ik toch dat de klassieke spreekbeurt ook
interessant blijft tijdens de lessen. Leerlingen moeten namelijk leren spreken
voor een groep. Het lijkt me dus nuttig om de spreekbeurt via podcast af te
wisselen met de klassieke spreekbeurt tijdens de lessen.
- In het filmpje legt de
leerkracht uit dat podcasting de leerlingen in contact brengt met nieuwe technologieën:
ze leren wat een blog, een podcast is. Op die manier komen ze met nieuwe vormen
van technologie in contact. Ik denk dan ook dat dit het grootste voordeel is
van podcasting in het onderwijs (en niet het feit dat leerlingen zouden leren
omgaan met hun spreekbeurtfobie).
Bronnen:
“Podcasten, hoe doe je dat?”, Klasse, 1 februari 2011.
Ik heb het document 'Podcasting als educatief hulpmiddel' eens bekeken en ze spreken hier over een passieve en actieve benadering.
BeantwoordenVerwijderenBij de passieve benadering draait het vooral om het beschikbaar stellen van informatie, zoals opnames van lessen, cursussen, presentaties, enz. door de lesgever voor de leerlingen of cursisten. Hier doet de lesgever dus het werk. Bij de actieve benadering worden de leerlingen of cursisten zelf aan het werk gezet. Zo stellen ze voor om leerlingen zelf opnames te laten maken van spreekbeurten, interviews, enz. (Bron: http://www.scribd.com/doc/31749978/ICTDag-Podcasting-Als-Educatief-Hulpmiddel)
Zowel de passieve als actieve benadering lijken mij zeer nuttige 'tools' voor een leerkracht. Zo kan je enerzijds al het materiaal beschikbaar maken voor je leerlingen, en heb je anderzijds steeds bewijs van je evaluatievormen.
Het beschikbaar stellen van materiaal via deze podcast, kan leerlingen in staat stellen de zaken zelf nog eens door te nemen en zorgt er daarnaast ook voor dat leerlingen die afwezig zijn of geweest zijn, zichzelf kunnen bijwerken, zonder afhankelijk te zijn van de goodwill van medeleerlingen. Daarnaast is het ook zeer handig om als leerkracht audio en/of visuele opnames te hebben van de prestaties van je leerlingen. Ik denk hierbij ook vooral aan spreekbeurten, maar denk dat het ook kan dienen als opname en bewijs van het verloop van een mondeling examen. Zo kan je als leerkracht achteraf de gegeven antwoorden nog eens overlopen en het kan ook dienen als bewijs bij betwistingen van resultaten. Het kan dus ook dienen als een soort controle.
De opnames kunnen ook gebruikt worden om de leerlingen zelf te laten reflecteren over de manier waarop ze bepaalde zaken verwoord hebben of de manier waarop ze iets naar voor gebracht hebben. Zo kunnen leerlingen ook leren uit de fouten die ze maken tijdens mondelinge oefeningen.
Zeker als taalleerkracht lijkt mij dit een interessant middel. Je merkt tijdens een mondelinge oefening niet altijd alles op, het herbeluisteren van spreekbeurten, gesprekken, enz. geeft je de kans om alles in detail te gaan bekijken.
Ik zie het dus eerder als een middel bij het evalueren. Ik zou de leerlingen nog steeds hun mondelinge oefening laten brengen voor de klas, omdat dit toch een hele andere setting is dan thuis, en ook een heel ander gevoel meebrengt. Het contact met het publiek is iets waar vele leerlingen problemen mee hebben, hier kan je niet aan werken als er geen publiek aanwezig is.
Ik zou het dus vooral gebruiken als controlemiddel bij mondelinge oefeningen of examens en als hulpmiddel om cursusmateriaal ter beschikking te stellen aan leerlingen.
Ik vraag mij echter wel af in hoeverre deze zaken gebruiksvriendelijk zijn voor leerkrachten en leerlingen die minder vertrouwd zijn met technologie.