Samenvatting
artikels:
Internet is de grootste bibliotheek ter wereld wat
informatie betreft. Het gebeurt echter dat je via zoekopdrachten op informatie komt
die je niet zocht. “Je bent de 1.000.000e bezoeker op de site en je
wint een reis, het enige dat je moet doen is je email adres en wachtwoord geven”.
Dit is vergelijkbaar met je telefoonnummer geven als een vreemde persoon je dit
vraagt. Kinderen beseffen echter niet altijd wat wel en niet ok is. Veilig
internetten is daarom de boodschap.
Ik wil dit artikel linken aan een artikel van HLN
over een oude man die veroordeeld is tot een gevangenisstraf vanwege webcamseks
met een virtueel meisje.
Reflectie:
Het is onze job als leerkracht om leerlingen/kinderen
te leren omgaan met allerhande programma’s, toepassingen, functies,… op de
computer. We moeten hen namelijk klaarstomen voor een later leven waarin ICT
een grote rol zal spelen. Kinderen komen op steeds jongeren leeftijd in contact
met computers, internet,… Dit is goed omdat informatie opzoeken bijdraagt tot
hun emancipatie. Anderzijds heeft internet ook als nadeel dat kinderen soms in
contact komen met informatie die ze niet zouden moeten zien. Ik denk hier aan
bijvoorbeeld grof geweld, porno, pesterijen,… Het is daarom noodzakelijk om hen
ook van de gevaren op de hoogte te brengen enerzijds en hen hierbij te
begeleiden. Anderzijds vind ik het onze plicht om hen te beschermen tegen
sommige (schadelijke) informatie door het te verbieden.
Nu kunnen we ons echter de vraag stellen: wat is
schadelijk? Via wat zoekwerk kwam ik op de site Kijkwijzer[1],
deze geeft ouders mee welke inhoud mogelijk schadelijk is voor hun kind. Wat
games betreft ligt dit anders. Ouders vergeten vaak dat deze meestal geweld
bevatten. Het respecteren van de minimumleeftijd voor games lijkt mij daarom
meer dan aan te raden. Ook wat betreft onlinegames.
Verder denk ik aan de veiligheid wat betreft Facebook,
Skype, chatsites,… Op de site http://www.veiligonline.be/
vindt je allerlei info hoe je kind beschermen en weerbaar maken tegen het
internetwereldje. Wat betreft Facebook, Skype,… raden ze ouders aan om
wekelijks te overlopen welke mensen in de contactlijst van de kinderen staan. Enkel
mensen die ze kennen van naast de chat hierbij toelaten zorgt ervoor dat ze
toch enigszins beschermd blijven.
Conclusie:
We kunnen concluderen dat het onze job als leerkracht
is om de leerlingen geleidelijk aan in contact te brengen met internet. Hierbij
moet echter altijd vermeld worden welke gevaren hier aan gebonden zijn
aangezien kinderen/leerlingen dit niet altijd zullen beseffen.
Referenties:
Deze reactie is verwijderd door de auteur.
BeantwoordenVerwijderenHey Eliot,
BeantwoordenVerwijderenZeer interessant onderwerp :). Ik ben het volledig met je eens dat leerlingen moeten gewaarschuwd worden en beschermd tegen misleidende berichten, schadelijke informatie en leren hoe ze met sociale media moeten omgaan. Maar ik vind niet dat het enkel en alleen de taak is van de leerkracht om leerlingen hierover in te lichten. In plaats van als leerkracht de kinderen les te geven over veilig internetgebruik, zou ik de scholen verplichten om een expert en/of iemand die hier ervaring mee heeft meer uitleg te laten komen geven aan de leerlingen. Het zou misschien ook een leuk idee zijn moest de school in samenwerking met een expert(s) een folder maken met tips, die de school dan aan de ouders kan meegeven.