Ik had graag de website
“Openculture”[1]
onder de aandacht gebracht. Een blog als deze is daar een uitstekend hulpmiddel
voor.
“Openculture.com” is een website ontstaan in 2006 opgericht door een aantal leden van de Stanford Universiteit te Californië. Ze is echter niet meer verbonden met deze universiteit. In hun beschrijving verwijzen ze naar een problematiek van het internet. Het internet is sinds zijn ontstaan steeds groter en groter geworden. De hoeveelheid informatie is niet maar na te gaan. Ik moet spontaan denken aan het plan van de uitgeverij Pediapress om de online encyclopedie wikipedia af te drukken. [2]
Daarom besloot Dan Coleman over
te gaan op het verzamelen van alle mogelijk “online lessen”. Deze variëren van
korte You-tube filmpjes tot heuse lessenreeksen waar je op het einde ook nog
een certificaat van ontvangt. Momenteel bieden ze een 900tal online lessen, een
600tal gratis online films, 550 audio-boeken, 600 ebooks voor kindl, 46
taallessen en de lijst van mogelijkheden gaat verder. De makers van openculture
zien zichzelf als curatoren in dit geheel. Ze bieden een overzichtelijke manier
aan om keuze te maken tussen al deze kennis.
Ik ben zelf een erg grote fan van
deze website. Een van de grote voordelen is dat je er als publiek op
verschillende manieren mee kan omgaan. Volg je ze op facebook of twitter dan
kom je snel terecht op korte inspirerende (en ook toch populaire) artikels.
Eens je op de website zelf terechtkomt, kan je uren doorklikken naar langere en
diepgaandere teksten, pdf’s, filmpjes en zelfs hoorspelen. Voor mij persoonlijk
ligt het nut van deze website erg hoog. Ze is ideaal ter lesvoorbereiding en kan
een hele hoop voorbeelden leveren. De hiaat in de website is echter wel zo dat
het mij nog ietwat stoffig overkomt voor een gemiddelde 16-jarige. De stijve
manier van presentatie is niet wat mee loopt met de huidige
onderwijstechnologie. Het lijkt mij dan ook boeiend om een tussenstap te
creëren in de vorm van een applicatie. Een
manier om voor leerkrachten zelf te kunnen curateren, om bepaalde lessen te
kunnen bundelen en ze als achtergrond informatie aan de leerling te kunnen
meegeven.
Dit weerlegt echter niet dat ik
van mening ben dat er veel meer nood is aan websites als deze dan aan de
miljoenen software waarvan de verpakking veel beloofd maar de uitwerking weinig
toepasbaar is binnen het kader van de lesgeving. De openculture website ligt
dan ook voor een deel in het verlengde van de open resource software. Ze
promoten het gratis aanbieden van kennis aan iedereen wereldwijd. Mijn laatste
bedenking daarbij is dat de website zich gedraagt als open resource maar nog
steeds geleid wordt door een selecte groep van universitaire. Het is uiteraard
mogelijk om zelf deel te nemen maar dit kan enkel door contact op te nemen met
de webmaster. Hierdoor ontstaat een toch enorm westerse vorm van curateren die
vooral opvalt binnen de artikels die verschijnen op hun facebook of twitter account.
[2] http://www.npr.org/blogs/alltechconsidered/2014/03/27/295262783/printing-wikipedia-would-take-1-million-pages-but-thats-sort-of-the-point
Zelf ben ik ook voorstander van website waarin leerstof wordt verzameld. alleen is het spijtig dat het geleid word door een select groepje, Hierdoor komt altijd zelfde vorm van leerstof op het website en zit er geen variatie in qua vorm, inhoud,... Het zou meer opbrengen als iedereen zonder lid te zijn er iets zou kunnen opzetten, wat dit geeft dan weer een meerwaarde aan de leerstof voor de leerlingen.
BeantwoordenVerwijderen