"Serious Gaming at school"

“Serious Gaming at school: Reflections on students’ performance, engagement and motivation.” (2014)

Samenvatting:

In dit onderzoek van Bottino, Ott en Tavella (2014) wordt nagegaan wat het effect is van het implementeren van technologische spelletjes bij leren en instructie in het onderwijs. De doelgroep in deze studie waren schoolkinderen van acht tot tien jaar. Typische bordspelen zoals domino, zeeslag en master mind werden digitaal gehanteerd om het redeneervermogen en logisch nadenken aan te wakkeren en te onderhouden. Enerzijds toonden de resultaten dat er een sterke correlatie bestond tussen schoolprestaties en het vermogen om dit soort spelletjes te spelen en op te lossen. Motivatie en betrokkenheid in spelgebaseerd leren zijn anderzijds hoog, ongeacht de prestaties van de leerlingen. Bottino, Ott en Tavella (2014) suggereren tot slot dat deze resultaten wellicht ook door te trekken zijn naar andere leeftijdsgroepen zoals jongere kinderen vanaf 6 jaar of oudere kinderen zoals adolescenten. Deze onderzoekers beëindigen hun conclusie door te stellen dat de effectiviteit van deze digitale spelletjes op schoolse vaardigheden in eerste instantie afhangt van de rol van de leerkracht.

Persoonlijke reflectie:

Op het eerste zicht vind ik dit een interessant onderzoek en denk ik dat het inderdaad een nuttig tool kan zijn om aan de hand van technologische spelletjes de leerlingen te motiveren en op die manier schoolse vaardigheden aan te leren en te onderhouden.

Een eerste bedenking die ik mij echter maak is de mate van technologie bij jonge kinderen in het onderwijs. Natuurlijk acht ik het noodzakelijk dat er technologie aan bod komt in het schoolse leven, maar vind ik dat dit niet overdreven mag worden. Het is goed dat leerlingen van jongs af aan worden ondergedompeld in technologische snufjes, aangezien onze maatschappij steeds meer gebruik maakt van technologie. Maar volgens mij moet men aandachtig toezien dat deze technologie de humaniteit in het lesgeven en in de school niet overstijgt. En dit vind ik een kerngegeven: school moet volgens mij een zeer menselijke omgeving blijven waarbij ik het noodzakelijk acht dat kinderen zich intern gemotiveerd voelen om bij te leren, zonder dat ze daarvoor technologische spelletjes voor nodig hebben.

Daarnaast maak ik mij een tweede bedenking op vlak van de leeftijd van de kinderen in dit onderzoek. Bottino, Ott en Tavella (2014) suggereren dat deze resultaten ook door te trekken zouden zijn naar andere leeftijdscategorieën. Zelf denk ik dat dit vooral effectief zal zijn bij jongere kinderen en dan vooral bij kleuters. Craeynest (2005) stelt dat het spel centraal staat in de kleuterfase, terwijl bij lagere schoolkinderen het vlijtig willen bijleren vooral naar de voorgrond komt. Om deze reden is het nodig om verder onderzoek te doen naar zowel kleuters en adolescenten, om te bewijzen dat deze veronderstelling ook voor andere leeftijdsgroepen geldt.  

Mijn conclusie omtrent digitale spelletjes om schoolse vaardigheden aan te leren en te onderhouden: een nuttig en interessant tool dat aanleunt bij de leefwereld van kinderen en jongeren, maar er mag niet in overdreven worden, zodat het menselijk karakter van het schools leven niet naar beneden gehaald wordt.

Referenties:

Craeynest, P. (2005). Psychologie van de levensloop. Leuven / Voorburg, ACCO.

Bottino, R. M., Ott, M., & Tavella, M. (2014). Serious Gaming at School: Reflections on Students’ Performance, Engagement and Motivation. International Journal of Game-based Learning, 4, 21-36.

=> Online link: http://www.itd.cnr.it/download/Papers/serious_gaming.pdf